10 000 odmian pomidorów

Nie ma dwóch tych samych pomidorów. Jeden jest malutki, drugi ogromny, jeden gładki, inny pomarszczony jak twarz starej babci, jeden czerwony, inny różowy, a dalszy prawie czarny czy zielony. Na świecie istnieje ponad 10 000 odmian pomidorów. Od uderzającej mnogości gatunków pomidorów aż kręci się w głowie. Poniżej prezentujemy tylko podstawowe odmiany popularne w Hiszpanii. Z tego krótkiego przeglądu zdaje się wynikać, że pod hasłem „pomidor” kryją się również inne owoce.

Huevos de toro = pomidorowa pata negra

Pomidory o nazwie Bycze Jaja (w Polsce znane jako Bawole Serca) to jedna z najbardziej cenionych hiszpańskich odmian. Te z udanej uprawy są jędrne, soczyste i dosyć słodkie. Hiszpanie jedzą je rano w postaci rozdrobnionej na tostach lub same z oliwą z oliwek i odrobiną soli.

Zdjęcie: Pomidorowe huevo de toro przypominające części intymne rozwścieczonego byka.

Zdjęcie: Pomidor huevo de toro jest pełen miąższu.

Tomate de pera

Pera oznacza po hiszpańsku gruszkę, a pomidory tej odmiany noszą jej nazwę, ponieważ kształtem przypominają gruszkę. Przynajmniej dla Hiszpanów. W rzeczywistości kształtem bardziej przypominają śliwkę, dlatego w wielu językach nazywane są śliwkami.

Podłużne pomidory de Pera są głównym składnikiem gazpacho powszechnie przyrządzanego i spożywanego latem. Dojrzałe są słodkie jak miód.

W ogromnych szklarniach w Almerii są uprawiane piękne pomidory, które jednak często nie mają żadnego smaku. Niemniej jednak, dojrzały tomate de pera jest najpewniejszym wyborem do większości hiszpańskich przepisów, w tym letniego salmorejo, a także należy do najpopularniejszych składników do produkcji przetworów pomidorowych.

Zdjęcie: Tomate de pera wprawo oraz corazón de buey wlewo.

Tomate CORAZÓN DE BUEY

Jest to pomidor o imponujących rozmiarach i efektownych kształtach przypominających serce wołowe. Ma cienką skórkę i intensywny kolor, który zmienia się od różu do głębokiej czerwieni. Pojedyncze owoce ważą średnio 300 g, ale na rynku często pojawiają się okazy ważące nawet pół kilograma. Jest to jeden z najbardziej cenionych pomidorów, ponieważ jest soczysty, jędrny, ma doskonały smak i długo zachowuje trwałość w optymalnych warunkach.

Tomate cherry - pomidorki wiśniowe

Pomidorki Wiśniowe (Cherry) uprawiane są często w szklarni i dlatego kupić je można o każdej porze roku. Są dobrym wyborem zimą, gdy większe odmiany nie mogłyby osiągnąć dojrzałości i pełni smaku. 

W kuchni hiszpańskiej są rzadko używane, głównie w sałatkach. W Hiszpanii zarzuca się mu jednak, że jest zbyt monotonny, tj. za mało kwaśny czy słodki w smaku.

Zdjęcie: Pomidorki wiśniowe. 

Tomate de rama

Dojrzałe pomidory kiściowe są przyjemnie słodkie i soczyste. W smaku zbliżone do podłużnych owalnych odmian, dzięki czemu można je również wykorzystać do przygotowania gazpacho lub do włoskich sosów do makaronu (kłania się Marcella Hazan ;)

Zdjęcie: Pomidory krzaczaste.

Tomate de terreno - pomidory prosto z gruntu

Pomidory prosto z gruntu dostaniemy w Hiszpanii tylko latem. Ta odmiana na pewno nie pochodzi ze szklarni. Dojrzałe nie są bardzo słodkie, wręcz przeciwnie. Zabarwienie nieco zielone. Hiszpanie zajadają się nim w sałatkach.

Kumato - czarny pomidor

Czarny pomidor to zdobycz upraw ostatnich latach. Ta krzyżówka różnych odmian pomidorów poza kolorem charakteryzuje się lekko kwaskowatym smakiem. Wedle Wikipedii konsumenci nie wykazują zbytniego zainteresowania tą odmianą. Prawdopodobnie dlatego jest na ostatnim miejscu w naszym przeglądzie.

Nie nadaje się do klasycznych hiszpańskich przepisów, ponieważ brakuje mu typowej dla pomidorów słodyczy. Wręcz przeciwnie, jest odpowiednim składnikiem letnich sałatek z dodatkiem świeżej, pikantnej oliwy z oliwek.

Zdjęcie: Kumato ma barwę od ciemnej do czarnej. Wynik eksperymentu przeprowadzonego przez brytyjskich naukowców.

Tomate RAF - pomidor RAF

Pomidory RAF to specjalna odmiana wyhodowana w Almerii na przełomie lat 60. i 70. W Hiszpanii sezon na te pomidory trwa od listopada do kwietnia. Są one znacznie droższe od innych odmian pomidorów, ponieważ z jednej strony są czterokrotnie mniej urodzajne i bardziej podatne na zmiany klimatyczne niż pomidory tradycyjne, a z drugiej strony rynek docenia ich korzystne właściwości organoleptyczne. RAF to skrót od nazwy "resitente al fusarium", czyli grzyba atakującego klasyczne gatunki pomidorów.  Pomidory charakteryzują się silnie przyciętym pokrojem.

Podobnie jak kumato, odmiana ta dojrzewa od środka. Inną cechą charakterystyczną tych pomidorów jest to, że spożywa się je zupełnie niedojrzałe, na pierwszy rzut oka prawie zupełnie zielone, ponieważ ich główna zaleta - zaskakująco chrupiąca, jędrna konsystencja - stopniowo traci na wartości. Pomidor RAF jest idealnie dojrzały, jeśli na jego powierzchni występuje równomierna przemiana koloru zielonego i czerwonego. Gdy dominuje kolor czerwony, pomidor jest już przejrzały.

Pomidory RAF to chrupiące pomidory o niższej zawartości wody. Ich smak jest ostry, raczej kwaśny. Jest to najpopularniejszy pomidor do hiszpańskich sałatek z octem i oliwą z oliwek.

Zdjęcie: Zielony pomidor RAF jest popularnym przysmakiem w Hiszpanii.

Zdjęcie: Pieczone pomidory z natką pietruszki i czosnkiem są popularnym dodatkiem do pieczonych mięs i ryb.