Ajoblanco to najpopularniejsza andaluzyjska zupa na zimno, obok andaluzyjskiego gazpacho i salmore z Kordoby. Jest on szczególnie typowy dla obszaru dawnego kalifatu Granady, czyli obszaru pomiędzy Almerią, Granadą i Malagą, choć jego początki są raczej rzymskie niż arabskie. Ajoblanco to proste danie ludowe, w którym wykorzystuje się składniki obficie występujące w okolicy: migdały, czosnek, oliwę z oliwek, ocet winny i stary chleb. Tradycyjna metoda polega na dokładnym ubiciu migdałów i czosnku na jak najdrobniejszą pastę. Drobno utarte migdały to popularny sposób zagęszczania sosów w kuchni hiszpańskiej. Obecnie jednak ten sam efekt można osiągnąć za pomocą dowolnego blendera kuchennego. 

Zdjęcie: W wioskach w pobliżu hiszpańskiej Malagi jesienią odbywają się ludowe fiesty, podczas których z dużych amfor rozlewa się świeże ajoblanco i wino gronowe

Najczęściej ajoblanco dekoruje się kulkami ze słodziutkiego wina. Często dodaje się drobno posiekane prażone migdały lub jamón serrano. Nie trzeba być Sherlockiem Holmesem, żeby domyślić się, czego używamy do dekoracji naszego ajoblanco.